Wokalistka, autorka większości tekstów piosenek Mikroklimatu, również twórczyni muzyki kilku z nich. Swoje pierwsze piosenki napisała wspólnie ze swoim bratem Jankiem Sobolewskim i wykonali je wspólnie zdobywając laury na Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie w 1974 roku. Razem z bratem i przyjaciółmi Leszkiem Mateckim i Stanisławem Szczycińskim napisali kolejne piosenki prezentując je na festiwalach piosenki turystycznej. W tych czasach powstały takie piosenki jak Niedogotowana manna, Mokro, Za potarganym zbożem, Błękitny czas i wiele innych.
Po ukończeniu studiów anglistycznych w Instytucie Lingwistyki Stosowanej na Uniwersytecie Warszawskim zaczęła swoją działalność pedagogiczną, która była jej główną aktywnością zawodową. Równolegle jednak było zawsze śpiewanie. Muzykę klasyczną Basia śpiewała w kameralnym zespole Ars Antiqua i Cantus Firmus,. Współpracowała również z zespołami Bornus Consort i Jerycho. Muzykę rozrywkową śpiewała głównie w czasie paroletniego pobytu w Norwegii, gdzie występowała razem ze swoim mężem Stanisławem Szczycińskim, i gdzie po wygraniu konkursu w Hoyanger dokonała nagrań dla radia norweskiego. Rozdział norweski zwieńczony został nagraniem płyty The White Hotel z piosenkami napisanymi w czasie pobytu w miejscowości Balestrand na zachodzie Norwegii.
W 1993 roku wspólnie z Leszkiem i Stanisławem założyli Mikroklimat.

Stanisław Szczyciński

Pianista i kompozytor. Ukończył średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu klasycznego i Wydział Matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów grał w koszykówkę w reprezentacji Uniwersytetu, pracował w górach jako instruktor narciarski, śpiewał w chórze Uniwersytetu Warszawskiego, a później w kameralnym chórze Ars Antiqua. W środowisku tzw. piosenki turystycznej znalazł się wraz ze starszym bratem Marcinem jako członek stworzonej przez Marka Majewskiego grupy PUW. Wraz z Jankiem Sobolewskim i jego siostrą Basią występowali na imprezach piosenki turystycznej w latach siedemdziesiątych grając i śpiewając własne piosenki. Swoją profesjonalną działalność estradową zaczął od bluesowej grupy Gramine, gdzie ściągnął go jego przyjaciel Lesław Matecki. W Gramine Stanisław zastąpił poprzedniego pianistę i wokalistę, Ryszarda Rynkowskiego. Potem przyszły dwa lata tras koncertowych w zespole Zdzisławy Sośnickiej. Do wybuchu stanu wojennego grał z grupą VOX. W roku 1982 w związku z zaprzestaniem koncertowania w Polsce, Stanisław znalazł się na kontrakcie w Norwegii. Spędził tam z przerwami ponad dziesięć lat. W roku 1989 wraz ze swoją żoną Basią Sobolewską i ich norweskim przyjacielem Sigurdem Kvikne wygrali konkurs zespołów z zachodniej Norwegii, który odbył się w Hoyanger prezentując swój autorski program. Konsekwencją tego było nagranie płyty zatytułowanej The White Hotel.
Po definitywnym powrocie do kraju Stanisław wraz z żoną Basią i przyjacielem Lesławem Mateckim utworzyli zespół  Mikroklimat. 
Równolegle Stanisław uprawiał muzykę dawną śpiewając w zespole wokalnym Bornus Consort prowadzonym przez jego brata Marcina. Śpiewał również w zespole Cantus Firmus prowadzonym przez Włodzimierza Sołtysika. W roku 2015 dołączył do zespołu Jerycho prowadzonego przez Bartosza Izbickiego. Specjalnością Stanisława Szczycińskiego są aranżacje chóralne. Były one wykorzystywane przez słynny angielski zespół The King’s Singers, niektóre z nich nagrane zostały na płycie zespołu Il canto, kolędy jego kompozycji i aranżacji ukazały się w zbiorze współczesnych kolęd z całego świata wydanych przez Oxford University Press. W 1996 roku została nagrana i wydana przez firmę DUX autorska płyta Stanisława zatytułowana Missa de Angelis a.d. 1995. Dostała ona nominację do nagrody Fryderyka. Po powrocie do kraju Stanisław dużo czasu poświęca pracy jako muzyk sesyjny. Współpracuje głównie ze studiem nagraniowym Studio 7. Bierze udział w nagraniach programów telewizyjnych takich jak Szansa na sukces, Od przedszkola do Opola i Śpiewające fortepiany. 
Coraz więcej uwagi poświęca kompozycji pisząc i nagrywając muzykę ilustracyjną dla telewizji, tworząc muzykę do filmów (m. inn. muzyka do filmu o warszawskim getcie). Na potrzeby ilustracji do programów telewizyjnych stworzył płytę zatytułowaną Nostalgic Piano z własnymi kompozycjami na fortepian solo.
Od roku 1996 Stanisław Szczyciński prowadzi w Zalesiu Górnym chór. Wielogłosowe śpiewanie zaczęło się od śpiewów z Taize, jednakże wraz ze wzrostem możliwości technicznych chóru do repertuaru włączono między innymi duże formy napisane przez dyrygenta, takie jak: Chwalebna Droga Krzyżowa, 14 Encyklik, Kantata Reformacyjna, Akatyst ku czci Męczenników Podlaskich.
Wątek sportowy w swoim życiorysie kontynuuje poprzez regularny udział w amatorskich turniejach tenisowych ( w pierwszej połowie sezonu 2004 drugie miejsce w Polsce w rankingu ATP – amatorski tenis polski). Zaangażowany jest społecznie jako prezes działającego w jego miejscu zamieszkania, Zalesiu Górnym, klubu sportowego Hubertus.

Urodzony w roku 1981 kontrabasista i gitarzysta basowy. Ukończył klasę kontrabasu klasycznego w średniej szkole w Warszawie na Bednarskiej. W tej samej szkole ukończył podyplomowe studium jazzowe, a następnie odbył studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie ukończył anglistykę i na Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie odbył edukację na kontrabasie na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej.
Początki jego muzycznej edukacji to nauka gry na fortepianie pod okiem ojca. W wieku 13 lat Maciek zainteresował się gitarą basową. Wkrótce poczuł potrzebę zapoznania się z techniką gry na kontrabasie. Zdał do średniej szkoły i od tej pory równolegle uprawia grę na kontrabasie i gitarze basowej. W wieku 15 lat dołączył do zespołu Mikroklimat tworzonego w dwóch trzecich przez swoich rodziców. Szybkie doskonalenie umiejętności gry na instrumencie dało mu możliwość wzięcia udziału w nagraniu kilku płyt i udziału w przedsięwzięciach muzycznych najróżniejszych rodzajów.
Z jednej strony udzielał się jako kontrabasista w orkiestrach jak np. Warszawska Filharmonia Młodzieżowa. Na kontrabasie gra głównie w składach jazzowych takich jak zespół Jacka Namysłowskiego, awangardowa Etopiryna i różne składy grające standardy jazzowe. Gra w trio Stryjo uprawiającym muzykę stuprocentowo improwizowaną, ale opartą na czytelnych i atrakcyjnych dla słuchaczy tematach tworzonych przez zespół ad hoc na scenie.
Współpracował z “Kabaretem Moralnego Niepokoju” gdzie oprócz grania na basie również komponował piosenki. Często współpracuje z zespołem Hadriana Tabęckiego, w którym grywa muzykę z pogranicza teatru, muzyki poważnej i rozrywkowej. Grał w recitalu Edyty Jungowskiej, Ireny Santor, na festiwalach w Opolu, kilkakrotnie na OPPA, poetyckim festiwalu w Olsztynie, aktorskim we Wrocławiu, kabaretowych w Lidzbarku Warmińskim, na Pace w Krakowie, itd.,itp. 
Jako gitarzysta basowy oprócz udziału w przedsięwzięciach Mikroklimatu grał i śpiewał w rockowych zespołach Des Moines i Transgrajpol.
Ważną dziedziną jego muzycznej działalności jest granie flamenco i muzyki latynoskiej w zespołach Los Payos, Noche de Boleros i z Maritą Alban Juarez. 
Bas Maćka można usłyszeć na płytach Mikroklimatu, ale również na płycie kolędowej Ryszarda Rynkowskiego, na kilku płytach z muzyką dla dzieci, na płycie Iwony Loranc, Piotra Bakala.
Często występuje w programach telewizyjnych i gra dużą ilość koncertów.
Jest również zapalonym piłkarzem, grywał jako bramkarz w Wareckiej halowej lidze szóstek piłkarskich i uprawia chętnie narciarstwo alpejskie.

Współzałożyciel Mikroklimatu. Gitarzysta i kompozytor, który w zespole grał do 2002 roku. Grał w zespołach Ryszarda Rynkowskiego, Moniki Brodki, Artura Rojka i wielu innych i nagrywa jako muzyk studyjny. W swoim dorobku ma nagrania licznych płyt i jako muzyk sesyjny i jako producent. Grał w różnych zespołach na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii. Jego gitarę można z łatwością rozpoznać po wysublimowanym brzmieniu, do którego przykłada wyjątkową wagę. Pierwotne brzmienie Mikroklimatu jest w dużej mierze jego autorstwa.

Perkusista często współpracujący z Mikroklimatem. Prócz udziału w koncertach nagrał z zespołem płytę Tobie chwała!. Również bierze udział w projekcie instrumentalnym trio jazzowe Stanisława Szczycińskiego. Mimo, że swoją aktywność zawodową związał ostatnio z kierunkiem studiów, które ukończył, a mianowicie zarządzanie i marketing, nie zaprzestał jednak grania na perkusji w różnych składach, między innymi w formacji Afro Kolektyw.