Duże formy muzyki religijnej…

Słowo od kompozytora:

Wspólne śpiewanie, szczególnie śpiewanie na głosy jest dla mnie najatrakcyjniejszą formą muzykowania. Formą w której użyty jest najwspanialszy instrument – głos ludzki. Formą w której każdy ze śpiewaków ma wielki i całkowicie indywidualny wkład w tworzącą się miksturę – brzmienie wielu głosów na raz, czyli tworzenie jedności z wielości. Do tego najbardziej lubię sytuacje, gdy nie skupiamy się na dopasowywaniu barwy do innych śpiewaków, tylko zachowując swoje naturalne brzmienie wsłuchujemy się w efekt łączenia głosów i powstające wspólne brzmienie. Zestrajanie intonacyjne głosów jest z kolei zadaniem obowiązkowym, bo inaczej nie damy szans na zaistnienie zjawiska rezonansu i naturalne wzmocnienie brzmienia i poczucie piękna współgrających interwałów muzycznych. A więc z jednej strony unikalny, indywidualny wkład we wspólną barwę, a z drugiej strony wytężona uważność na śpiew innych i szukanie wspólności.

Te wszystkie zjawiska odbywają się zarówno na poziomie materialnym jak i na poziomie duchowym. Często ważniejsze od osiągania szybkich efektów muzycznych jest wyczucie potrzeb i psychicznych predyspozycji współśpiewaków. Śpiewanie w poczuciu przyjaźni i wzajemnego zrozumienia ma dodatkową i kto wie czy nie najważniejszą wartość.

Ten duchowy wymiar zjawiska wspólnego śpiewania w sposób naturalny kieruje muzykę na tory tematów ważnych dla duchowości. Tak jest w moim przypadku. Czułem potrzebę swojej osobistej muzycznej wypowiedzi w obszarach duchowości szczególnie dla mnie ważnych. Stąd narodziły się duże formy muzyki religijnej. Każda z nich jest inna, gdyż powstawały one z różnych pobudek i każda z nich niesie szczególne przesłanie duchowe. Zapraszam do wejścia w mój świat patrzenia na niezwykle dla mnie ważne przestrzenie religijne.

• Missa de Angelis a.d. 1995 – forma mszy, która powstała z myślą o ludziach chorych. Kanon części daleko wykraczający poza klasyczny kanon mszy koncertowej i łączenie stylów muzycznych od chorału gregoriańskiego do muzyki jazzowej to cechy charakterystyczne tego nagrania.
• Pasja wg św. Jana – zespoły Camerata Vistula i Bornus Consort opowiadają historię Męki Pańskiej zachowując barokową formę Pasji, ale treść wypełniona jest współczesną, często niełatwą harmonią i niespotykanymi w tej muzyce brzmieniami (na przykład basso continuo realizowane przez Rhodes Piano). Celem użycia tych muzycznych środków było dla mnie stworzenie napięć muzycznych oddających ducha tej tragicznej i niezwykle ważnej dla historii ludzkości opowieści, napięć czytelnych dla współczesnego, wrażliwego słuchacza.
• Chwalebna Droga Krzyżowa – muzyka korespondująca z obrazami Drogi Krzyżowej pędzla Leszka Zadrąga znajdującymi się w kościele w Zalesiu Górnym. Ważną cechą tej muzyki jest łączenie Wschodu i Zachodu, zarówno ze względu na filozoficzne przesłanie Drogi Krzyżowej jako drogi ku Zmartwychwstaniu, co jest myślą teologii Wschodu, jak również łączenie muzyki tych dwóch różnych światów – jednogłosu z wielogłosem, elementów naszej muzyki ludowej z perskim bębnem Daf itp.
• 14 Encyklik – muzyczne spojrzenie na kluczowe dla Świętego Jana Pawła II tematy religijne. Tematy, które Święty pozostawił nam w formie 14 napisanych przez siebie encyklik. Ich wielonurtowość, barwność, szerokie spectrum skłoniło mnie do użycia swoich doświadczeń z różnych stylów muzycznych. Powstało w ten sposób zróżnicowane stylistycznie, ale wpasowujące się w myśl teologiczną Jana Pawła II dzieło. Warto posłuchać tego podanego w łatwej, przystępnej formie zapisu myśli teologicznej naszego Papieża, dla lepszego korzystania w życiu z przesłania nauki pozostawionej nam przez Świętego Jana Pawła II.
• Kantata Reformacyjna – to kolejna kompozycja, której celem jest budowanie mostów między ludźmi, którzy zgubili możliwość wzajemnego zrozumienia i szacunku. Jacek Cygan jest autorem tekstu Kantaty. Tekst powstał po wielu konsultacjach z ludźmi Kościoła Ewangelickiego w Polsce. Przesłanie Aby wszyscy byli jedno wybrzmiewa jako główne przesłanie Kantaty. Forma muzyczna, również z uwagi na spuściznę twórczości muzycznej kościoła reformowanego, jest przystępna, melodyjna, momentami wręcz przebojowa.
• Akatyst ku czci Męczenników Podlaskich – również i ta, tragiczna opowieść, ma na celu obudzenie wrażliwości w nas, chrześcijanach, na zjawisko tolerancji. Rzecz znowu rozgrywa się na styku Wschodu i Zachodu. Próba siłowego zawładnięcia przekonaniami religijnymi kończy się tragicznie. W imię Chrystusa jedni jego wyznawcy mordują innych, którzy nie chcą podporządkować się ich dyktatowi. Mam nadzieję, że ten nietrudny wykonawczo utwór na chór a capella, będzie wykonywany przez chóry jako opowieść – przestrogę przed opacznym rozumieniem chrześcijaństwa i siłowym wmuszaniem w innych ludzi swoich ideologii.